Archiviogotico begon bij toeval en waarschijnlijk op een zeer onromantische manier. Misschien mopperde ik bij de stoplichten of staarde ik verstrooid naar mijn computerscherm op het werk. Denkend "Wat doe ik hier?" of "Zou ik misschien iets anders kunnen doen?"

Er is wel een beetje achtergrond.
Ik heb altijd van papier gehouden. Toen ik klein was, werkte mijn vader in een drukkerij en bracht hij veel papier mee naar huis. Mijn zus en ik hielden van tekenen omdat het leuk en goedkoop was. Ooit bracht pa een encyclopedie mee naar huis. Een enorm met kunstleer begrensd boek met op de voorkant iets in het Frans gedrukt in goud. Het boek was leeg. Honderden en honderden lege pagina's. We hebben er nooit over geschreven. Te wonderbaarlijk en te kostbaar. Dat doet me ook denken aan de catalogus van hot stamping foils, nog zo'n vondst van mijn vader uit het werk. Een verzameling meerkleurige, zilveren, gouden, koperen en messing stempelfoliemonsters. Die hebben we ook nooit gebruikt, maar er gewoon naar gekeken omdat ze kleurgecodeerd waren en zo cool.

Ik teken nog steeds en mijn tekeningen zijn tweedimensionaal (de beste tekeningen zijn van de regenbestendige man en van De overdrukklep). Ik schrijf graag korte verhalen en ze zijn ook tweedimensionaal. Dus tweedimensionaal is mijn element en archiviogotico heeft in principe twee dimensies.

De derde dimensie zijn thema's. Ik kreeg de thema-obsessie toen ik dj was bij een lokale indieradio. Ik deed thema-gebaseerde radioprogramma's met liedjes over één onderwerp, het kon thee en toast zijn of een boek van E.M. Forster.

De thema's geven mijn creaties een identiteit en een plek om je thuis te voelen. Het vinden van een thema is een van de onderdelen die ik het leukst vind. Ik vertel graag een verhaal over mijn creaties.

Ken je dat Edith Piaf-citaat? "Gebruik je fouten, gebruik je gebreken, dan ben je een ster"? Nou, ik wil geen ster zijn, maar ik heb me gerealiseerd dat ik niet te veel inspiratie wil van andere creatieve mensen. Het doet me denken dat mijn spullen niet goed genoeg zijn. En ik wil geen maanden en maanden aan een project besteden. Ik ben het niet. Ik vind het leuk om dingen in een redelijk korte tijd af te maken, anders verdwaal ik ergens en maak ik het nooit af. Je moet in het reine komen met je beperkingen en je omgekeerde potentieel. Ik noem het 'involutie'. Ik heb vaak gedacht dat dit fouten waren, maar dat zijn ze niet. We zijn allemaal verschillend.

Ik heb geen opleiding in computergraphics (met uitzondering van wat ik op het werk heb opgedaan), printen of boekbinden. Er wordt dus veel geïmproviseerd. Het is leuk omdat je vaak de langere weg moet vinden om tot een bepaald resultaat te komen. Maar het is niet altijd een aanwinst.

Om de waarheid te zeggen, ik heb geen specifieke training in iets ...

Ambities?
1. Alleen gerecycled materiaal gebruiken voor archiviogotico.
2. Mijn eigen groenten en fruit kweken en goed leren koken zodat mijn kinderen mijn maaltijden niet meer grappig vinden.
3. Meer lopen en minder rijden.
4. Leren hoe ik een elektrische schroevendraaier moet gebruiken en mijn kapotte stekkers moet repareren.
5. Minder rommelig zijn en een heerlijk georganiseerde studio hebben zodat ik niet door meerdere dozen hoef te snuffelen voordat ik vind wat ik zoek.
6. Het vinden van een huisje met een tuintje waar ik kan wonen met mijn zoon en dochter, mijn zus en haar dochter, mijn kat en de drie katten van mijn zus.
7. Ik zou het niet erg vinden om mijn haar af en toe te kammen.

Archiviogotico started by chance and probably in a very unromantic manner. I may have been grumbling at the traffic lights or gazing absent-mindedly at my computer monitor at work. Thinking “What am I doing here?” or “Could I possibly do something else?”

There is a bit of background though.
I’ve always liked paper. When I was small, my father worked in a printing factory and brought home lots of paper. My sister and I liked drawing because it was fun and cheap. Once Dad brought an encyclopaedia home. A huge faux-leather bounded book with something in French printed in gold on the front. The book was empty. Hundreds and hundreds of empty pages. We never wrote on it. Too marvellous and too precious. That also reminds me of the catalogue of hot stamping foils, another of my dad’s finds from work. A collection of multi-colour, silver, gold, copper and brass stamping foil samples. We never used those either but just looked at them because they were colour-coded and so cool.

I still draw and my drawings are two-dimensional (best drawings are of the rainproof man and of The pressure relief valve). I like writing short stories and they’re two-dimensional too. So two-dimensional is my element and archiviogotico has basically got two dimensions.

The third dimension is themes. I got the theme obsession when I was a DJ in a local indie radio. I did theme-based radio programmes with songs all about a single subject, it could be tea and toast or a book by E.M. Forster.

The themes give my creations an identity and a place to feel at home in. Finding a theme is one of the parts that I like best. I like telling a story about my creations.

Do you know that Edith Piaf quote? “Use your faults, use your defects, then you’ll be a star”? Well, I don’t want to be a star but I’ve realised that I don’t want too much inspiration from other creative people. It makes me think that my stuff isn’t good enough. And I don’t want to spend months and months on a project. It’s not me. I like finishing things in a reasonably short time otherwise I get lost somewhere and never finish it. You have to come to terms with your limitations and your upsidedown potential. I call it ‘involution’. I have often thought that these were faults but they’re not. We are all different.

I have no training in computer graphics (with the exception of what I have acquired at work), printing or book-binding. So there is a lot of improvisation. It’s fun because you often have to find the longer way to reach a certain result. But it is not always an asset.

To tell the truth, I have no specific training in anything…

Ambitions?
1. Using only recycled material for archiviogotico.
2. Growing my own fruit and veg and learning how to cook properly so my children will no longer find my meals funny.
3. Walking more and driving less.
4. Learning how to use an electric screwdriver and to mend my broken plugs.
5. Being less messy and having a wonderfully organised studio so that I don’t have to rummage through several boxes before I find what I’m looking for.
6. Finding a little house with a little garden where I can live with my son and daughter, my sister and her daughter, my cat and my sister’s three cats.
7. I wouldn’t mind combing my hair every now and again.