Al jaren maak ik kunst in alle materialen die ik te pakken kan krijgen. Het is een medicijn, een feest, een diepe en mysterieuze liefde. Het is een eindeloos proces dat me in een voortdurende verkenning brengt, altijd experimenterend, visualiserend, bevragend, bewegend, dienend, groeiend en onthullend.

Mijn eerste schilderij werd geïnspireerd door het kijken naar Bob Ross die in een half uur een realistisch landschap uithaalde. Als tiener begon ik echt met het schilderen van graffiti totdat ik (twee keer) werd gearresteerd en besloot mijn focus te verleggen naar legaal schilderen. Ik kreeg een beurs voor California College of Arts and Crafts, en na een semester van intensieve maar beperkende basiscursussen, besloot ik een jaar vrij te nemen om te zien of ik het kon maken als kunstenaar zonder universiteit. Ik reisde naar Europa om zelfstandig de oude meesters te bestuderen.

Na 2,5 maand tekenen en schilderen op mijn weg door Spanje, keerde ik terug naar de Verenigde Staten om mijn eerste soloshow te hebben, en verkocht genoeg om terug te gaan naar Europa en het opnieuw te doen. Deze keer ging ik naar Italië en Zwitserland, en deze reis was vernederend. Ik besefte dat ik nog veel te leren had. Ik was constant tekeningen aan het maken van het beeld dat er overal staat. Ik kon overal schilderen, maar scuIpture was een mysterie dat nieuwe vaardigheden en faciliteiten zou vereisen. Ik besloot terug te keren naar school als een geïndividualiseerde major die beeldhouwkunst (keramiek, glas en metaal), schilderkunst en fotografie studeerde.

Mijn senior tentoonstelling "Remembering Earth" onderzocht de verbondenheid van de mensheid met het landschap, wat we met de aarde doen en wat onze omgeving met ons doet. Het was hardhandig, en ik raakte een beetje afgemat met menselijkheid en gefrustreerd over de toestand van de wereld, en twijfelde aan mijn rol als kunstenaar. Ik ben afgestudeerd.

Nadat ik terug naar Seattle was verhuisd, moest ik iets anders proberen. Ik voelde dat mijn culturele conditionering iets heel belangrijks miste, en een vriend vertelde me over een 10-daagse stille retraite die hij gratis nam waar ze vipassana-meditatie, dhamma.org. Ik heb me aangemeld en had tijdens die 10 dagen wat levensveranderende inzichten. Het diepe gevoel van vrede en geluk dat uit deze meditatiecursus voortkwam, werd het soort expressie dat ik de behoefte voelde om in mijn kunstpraktijk te stoppen. Als ik dingen wil maken die een visie delen, zou ik willen dat die dingen een opbeurende visie brengen die vreugde bij anderen inspireert.

Ik begon per ongeluk aardewerk te maken. Ik was een vervangende keramiekleraar en na het geven van een demo over het beeldhouwen van een gezicht, zei een vrouw: "Dat is geweldig, wil je me laten zien hoe je een plaat op het wiel kunt maken?" Ik wist niet echt hoe het moest, dus ik zei tegen haar "volgende klas", en leerde mezelf wanneer er niemand was. Ik raakte verslaafd. Ik wilde altijd dat elk stuk dat ik van het wiel afsneed een kunstwerk zou zijn, en mijn beeldhouw- en schilderachtergrond leenden zich perfect voor dat doel. Ik was ook op zoek naar een manier om mijn werk toegankelijker te maken voor iedereen, en kunstaardewerk is een perfecte manier om wat kunst te sluipen in de noodzakelijke rituelen van het dagelijks leven. Potten maken gaat ook veel sneller dan beeldhouwen of schilderen, dus ik kan het tegen veel betaalbare prijzen aanbieden. Het grootste deel van mijn kleiwerk is gemaakt met klei die ik recycle. Ik krijg droge blokken en schraapklei van pottenbakkers die niet van klei mengen houden, en ik week het en wig het weer tot leven.

Ik heb nu een fulltime studiopraktijk bij Florentia Clayworks in Seattle, waar ik een balans vind tussen een output van functioneel kunstaardewerk, figuratieve beeldhouwkunst en aangepaste portretten.

For years now, I've been making art in whatever materials I can get my hands on. It's a medicine, a celebration, a profound and mysterious love. It's an endless process that has me in a continuous exploration, always experimenting, envisioning, questioning, moving, serving, growing and revealing.

My first painting was inspired by watching Bob Ross bang out a realistic landscape in a half hour. As a teenager, I got really into painting graffiti until I got arrested (twice) and decided to shift my focus to painting legally. I got a scholarship to California College of Arts and Crafts, and after one semester of intensive yet restrictive foundation courses, I decided to take a year off to see if I could make it as an artist without college. I traveled to Europe to independently study the old masters.

After 2.5 months drawing and painting my way through Spain, I returned to the states to have my first solo show, and sold enough to go back to Europe and do it again. This time I went to Italy and Switzerland, and this trip was humbling. I realized that I had a lot to learn. I was constantly making drawings of the sculpture that is everywhere there. I could paint anywhere, but scuIpture was a mystery that would require new skills and facilities. I decided to return to school as an individualized major studying sculpture (ceramics, glass and metal), painting and photography.

My senior exhibition "Remembering Earth" explored humanity's interconnectedness with the landscape, what we do to the earth and what our environment does to us. It was heavy handed, and I was getting a little jaded with humanity and frustrated about the state of the world, and questioning my role as an artist. I graduated.

After moving back to Seattle, I needed to try something different. I felt that my cultural conditioning was missing something very important, and a friend told me about a 10 day silent retreat he took for free where they teach vipassana meditation, dhamma.org. I signed up and had some life changing insights during those 10 days. The deep sense of peace and happiness that came out of this meditation course became the kind of expression I felt the need to put into my art practice. If I am to make things that share a vision, I would like those things to bring an uplifting vision that inspires joy in others.

I began making pottery by accident. I was a substitute ceramics teacher, and after giving a demo on sculpting a face, a woman said "that's great, will you show me how to make a plate on the wheel?" I didn't really know how to, so I told her "next class", and taught myself when no one was there. I got hooked. I always wanted each piece I cut off the wheel to be a work of art, and my sculpture and painting background lent themselves perfectly to that goal. I was also searching for a way to make my work more accessible to everyone, and art pottery is a perfect way to sneak some art into the necessary rituals of everyday life. Making pots is also much faster than sculpture or painting, so I can offer it at much more affordable prices. Most of my clay work is made with clay that I recycle. I get dry blocks and scrap clay from potters who don't like clay mixing, and I soak it and wedge it back to life.

I now maintain a full time studio practice at Florentia Clayworks in Seattle, balancing an output of functional art pottery, figurative sculpture, and custom portraiture.